Datagedreven overheid kan niet zonder bedrijfsleven

Bij het aanpakken van maatschappelijke problemen komt steeds vaker datagedreven werken om de hoek kijken. Maar échte meerwaarde vindt pas plaats op het moment overheden, bedrijfsleven en de wetenschap de samenwerking opzoeken.

Overheden kijken steeds vaker naar de data bij de aanpak van maatschappelijke problemen, zoals ondermijnende criminaliteit. De mogelijkheden van deze datagedreven aanpak zijn de laatste jaren enorm gegroeid en er wordt dan ook volop geëxperimenteerd met data en algoritmes. Met de komst van de Nationale Data Agenda eind maart staat de ambitie om datagedreven te werken hoog op de publieke agenda.

Om echter optimaal de kansen te benutten is het als overheid cruciaal om over de juiste data te beschikken en daarbij verder te kijken dan de eigen organisatie. Door in een ‘triple helix’-aanpak de samenwerking op te zoeken met het bedrijfsleven en de wetenschap, kunnen overheden problemen nog beter aanpakken en zo gezamenlijk maatschappelijke waarde creëren.

Gezamenlijke aanpak

De Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) is als toezichthouder onder meer belast met de opsporing van sociale mistanden, zoals arbeidsuitbuiting en mensenhandel. Door een datagedreven aanpak en de samenwerking te zoeken met ABN AMRO en de Universiteit van Amsterdam (UvA) is de Inspectie SZW nog beter in staat deze problemen aan te pakken. Het opzetten van een dergelijke samenwerking is geen sinecure, maar juist in de samenwerking liggen de kansen.

Een belangrijke succesfactor is dat de samenwerkende partijen samen identificeren welke gemeenschappelijke doelen en belangen er zijn. Mensenhandel of sociaal economische misdaad – zoals in deze casus – is allereerst een maatschappelijk probleem waarbij sprake kan zijn van ernstige mensenrechtenschendingen. Bovendien leiden dergelijk misstanden tot valse concurrentie en daarmee tot de verzwakking van de economische waardeketen. Dat is niet in het belang van de meeste cliënten van de bank.

Dergelijk misstanden ondermijnen bovendien het vertrouwen in het stelsel en leveren imagoschade op voor publieke en private partijen. Voor de overheid omdat ze niet altijd even effectief vanuit inzicht opereert en voor de private sector – en zeker financiële instellingen – omdat ze vaak onbedoeld en zonder dat ze het weten misstanden faciliteren. Het is in dit geval evident dat het in ons gezamenlijk belang is om problemen van deze aard te monitoren en, daar waar nodig, op te lossen.

Dit is het eerste deel van een artikel op www.ibestuur.nl. Lees daar het hele artikel.